Maar de eerste vraag is in ieder geval óók relevant: is de gemeente van Jezus Christus wel het ‘algemeen nut beogend’; is ze ook van betekenis voor de mensen om haar heen, voor de naaste; is zij zout en licht in deze wereld (Mt. 5:13-16). Of gaat alle energie naar de eigen leden, en is alles erop gericht de boel bij elkaar te houden. Dat was de vraag die centraal stond bij de opening van de avond.

 

Omdat op de halfjaarlijkse bijeenkomsten het onderlinge gesprek steeds onder tijdsdruk staat, was besloten dit keer het ‘rondje langs de velden’ te schrappen. Maar aan het begin van de bijeenkomst nog wel twee mededelingen:

Er zijn tal van mogelijkheden om dienstbaar te zijn aan de wijk en stad. Met betrekking tot eenzaamheid werden drie opties kort ingeleid:

Voortbordurend op een overleg in een kleiner verband dat op 14 november j.l. werd gehouden, gingen de aanwezigen aan de slag met de vraag hoe een en ander in praktijk gebracht werd of zou kunnen worden. Er werden ervaringen uitgewisseld  over ‘huiskamerprojecten’ die de afgelopen jaren vanuit de verschillende kerkelijke gemeenten werden geïnitieerd. Tijdens een ongedwongen samenzijn kunnen ook problemen, die mensen het dagelijks leven ondervinden, naar voren komen. En soms wordt er dan een oplossing gevonden zonder dat iemand van buiten ingeschakeld hoeft te worden; een vrijwilliger of andere bezoeker gaat met iemand naar de dokter of het ziekenhuis, doet even een boodschap of biedt aan een lamp te komen vervangen enz. 

Maar er passeerden ook andere initiatieven de revue, waarbij contacten ontstonden met wijkbewoners. Zo brengt Dagelijks brood in Krispijn geen boodschappen meer bij de mensen thuis; daarvoor is het aantal ‘klanten’ te groot geworden. In plaats daarvan is ervoor gekozen om de mensen naar de Pauluskerk te laten komen, waar ze zelf voedsel uit mogen kiezen. Onverwacht positief neveneffect is dat er op die manier meer ruimte ontstaat om in gesprek te gaan met de mensen. Iedere avond komen er schrijnende verhalen los. Situatie nu is dat er extra mensen nodig zijn voor deze gesprekken, maar ook om de volgende ochtend nog eens wat telefoontjes o.i.d. te kunnen doen voor deze mensen om hen in contact te brengen met de juiste hulpverlening.

 

In sommige wijken en bij sommige projecten zijn er al goede contacten tussen ‘de kerk’ en maatschappelijke organisaties (als de Sociale wijkteams). Het DPD hoopt – en daar was deze avond ook voor bedoeld – dat er een groeiend besef zal komen dat de kerk heel dicht bij huis, in de eigen straat, wijk en stad, haar roeping kan volgen. En dat een professional haar daarin soms de weg kan wijzen door te laten weten welke nood zij achter de voordeuren – en soms buiten op straat – aantreft. Het  kan al beginnen als een diaken, of een ander gemeentelid, bij het wijkteam binnenstapt.